Bart Drost

Tijdens zijn studie aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam (1981-1983) ontdekte Bart Drost 'bitumenpapier'. Een materiaal dat gebruikt werd in de dakbedekkingswereld. Het was goedkoop, werd aan de rol verkocht, sterk. Voor Drost bleek het een pracht ondergrond om snel te werken. Tekenen werd schilderen. Aanvankelijk met gitzwart - later oost-indische inkt - gesso en acrylverf. Dit snelle schilderen is voor Drost telkens weer een 'thuis komen'. Geen kans tot nadenken, vrijheid nemen tot ingrijpen. Sinds 1997 schildert Drost ook op doek. Monochroom, veelkleurig, olieverf of acryl, van klein tot groot.

In april 2012 maakte Bart Drost met zijn Chinese vriend Xiaoming Xia een korte reis naar diens geboortegrond. In de tentoonstelling 'going home', speciaal gemaakt voor studenten van het Art & Design Department van het XiameTan Kah Kee College doet Drost verslag van deze reis, die doorspekt is met verhalen uit de jeugd van zowel hemzelf als van Xiaoming Xia. Een 'going home' in tweeërlei opzicht: de Chinese vriend zoekt zijn thuisplaats op, Drost bedient zich weer van het schildersidioom waarmee hij zijn loopbaan is begonnen. Het resultaat zijn 18 zwart/wit schilderingen (220x85cm), 23 kleurschilderingen (110x85cm), 23 pentekeningen (15x10cm) en 1 shortmovie.

Alle tekeningen, teksten en schilderingen zijn gebundeld in het boekje 'going home'

'Das Glashaus' is een kunstenaarsinitiatief gelegen midden in het centrum van Düsseldorf. Kunstenaars worden uitgenodigd voor twee weken een installatie in deze openbare kas te maken. Bart Drost maakte er een installatie 'the flying dutch boys' :vijf zijden doeken, waarop hij met zwart acryl in lijn de figuren van vijf zwemmende/vallende jongens schilderde.

Contourlijnen zijn bepalend in de schilderingen van Drost. In de - eenmalige - serie 'just figure it out' vermijdt hij deze lijnen en laat de beelden bestaan uit enkel egale vlakken.

acrylverf op doek

olieverf op doek

Olieverf op doek , 160x160 cm.

Alle blauwe doeken zijn in 2017 in drie stukken gesneden en in kamerschermen veranderd.

In 1991 begint Drost te schilderen op doek. Aanvankelijk monochroom. Hij tekent met oostindische inkt op doek en werkt vervolgens nat-in-nat met oranje acrylverf.

'Terug naar de bron' verwijst naar de geboorteplaats van Bart Drost: Venlo. Maar tevens verwijst zij naar de bron van Drosts werk: het tekenen. De schilderingen op bitumenpapier die hij ten toon stelt zijn als het ware ingekleurde tekeningen; in inktlijnen snel opgezet, strak en spontaan. Het grote formaat van de schilderingen (210x210 cm) versterkt hun helderheid en aanwezigheid. Een stap verder zijn de uit multiplex gezaagde objecten, die rechtstreeks uit de schilderingen komen 'gewandeld'.

In 1985/1986 maakte Bart Drost 36 schilderingen op bitumenpapier, 220x100 cm. Zoals veel van zijn werk vormden ook deze schilderingen uiteindelijk tezamen 'een serie'. Ton Berends, toenmalig galeriehouder van Nouvelles Images in Den Haag wilde graag in zijn galerie de installatie 'voor mijn jongste zoon' laten zien, in 1986  ontwikkeld voor het Kerkje van Persingen. "Alleen als ook de serie 'Ik deed niets' getoond zal worden", was het antwoord van Drost. Zo geschiedde. Alle 36 schilderingen waren in de galerie te zien. Tot ongenoegen van de galeriehouder Ton Berends: er hingen er te veel en 'te veel = niet verkoopbaar'. Dat is gebleken, Drost ging na afloop van de tentoonstelling met alle 36 schilderingen weer naar huis.

In 2021 werden de 36 schilderingen gepresenteerd in de installatie 'paintings in heaven' bij Hubert, Nijmegen.