Bart Drost

thrivandrum - india - 1997

In 1997 werkte Bart Drost als artist in residence bij het Intenational Centre for Cultural Development in Thrivandrum. Samen met plaatselijke handwerkslieden realiseerde hij meerdere projecten.

a project in Thrivandrum, India 1997

• 
• 
• 
• 
• 

In 1997 was Bart Drost artist in residence bij het International Centre for Cultural Development in Trivandrum, India. Bij zijn vertrek naar India had hij geen idee wat daar te gaan ondernemen. Eenmaal daar dreigde hij ten onder te gaan bij het zien van de activiteiten die de andere internationale kunstenaars daar aanwezig onder handen namen. Totdat hij plastic speelgoeddiertjes ontdekte en aldus zijn materiaal gevonden had. Dit heeft geresulteerd in een doorwrocht kunstproject, samengesteld uit diverse sub-projecten. Dat deze projecten tenslotte zouden leiden tot de presentatie 'Innocent India' kon Drost op dat moment nog niet bevroeden.

innocent india - museum 'het valkhof' nijmegen - 1999

• 
• 
• 
• 
• 
• 

In 1997 reist Bart Drost voor een werkperiode af naar Zuid-India. Hij ontdekt plastic speelgoeddieren als werkmateriaal. De door hem opnieuw samengestelde beesten vormen de basis van deze tentoonstelling. Hij fotografeert de diertjes in de voortuin van de residence, giet ze in aluminium en plaatst hen tenslotte op papier-maché replica's van zichzelf. Enkele tekeningen uit zijn India's schetsboek zijn mansgroot te zien op drie glasplaten. Deze tekeningen zijn in spiegel gezeefdrukt. Achter deze glasplaten hangen drie eveneens levensgrote foto's van de kunstenaar aan de hand van een Indiase jongen.

Al deze elementen werden onder de noemer 'Innocent India'  ten toon gesteld in de projectruimte van Museum Het Valkhof in Nijmegen.

In aangepaste vorm waren de papier-maché mannen in 2000 te zien bij de tentoonstelling 'godsgeschenken' in de Grote Kerk van Veere.

what's my name? - trivandrum india - 1997

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

"Een kunstenaar moet ook geld verdienen". Deze uitspraak deed Ulay in 1997 ten overstaan van Bart Drost in het Intertional Centre for Cultural Development in Trivandrum, India. Beide kunstenaars ontwikkelden daar een nieuw project. Ulay liet zich rijden op een olifant, Bart Drost knipte en plakte plastic speelgoeddiertjes. Het was een gesprek over hoe een kunstproject 'waar niemand op zit te wachten'  geld zou kunnen genereren. Ulay was erg gecharmeerd van de nieuwe plastic creaturen van Drost en opperde daar een oplage van te laten gieten. In aluminium dan wel, materiaal dat in India alomtegenwoordig is en doeltreffend wordt gerecycled.

Zo gezegd, zo gedaan. Drost toog naar de aluminiumgieter. Daar deed zich het probleem voor dat er geen lossende mal van de diertjes gemaakt kon worden en dus bij het gieten de plastic beestjes verloren zouden gaan. 'Not over my dead body', besloot Drost. De gieterij stelde voor om 1 plastic diertje achter te laten, zij zouden wel voor een oplossing zorgen. Toen Drost twee dagen later de werkplaats weer bezocht stond hij oog in oog met een kopie in was van het plastic diertje. Handgevormd! Sprakeloos, was hij. Het gieten van een oplage van 12 beeldjes zou betekenen dat er telkens weer met de hand een wasmodel gemaakt moest worden. Tja, dan kunnen toch even goed al de verschillende plastic diertjes in aluminium worden gegoten?!

Zo geschiedde. Echter de handelsgedachte wat betreft een oplage van 12 was als sneeuw voor de zon verdwenen. Er zouden 12 unica komen...

terra incognita - trivandrum india - 1997

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Terwijl collega-kunstenaars in het Internation Centre for Cultural Development in Trivandrum druk in de weer waren met prachtigste stoffen en pigmenten, ging Bart Drost als artist-in-residence op zoek naar materiaal dat hem uitdaagde. Hij raakte gefascineerd door het feit dat zo weinig speelgoed te vinden was voor de kinderen. Plastic speelgoedbeesten echter waren volop en overal verkrijgbaar. Dit werd zijn materiaal. In zijn Indiase studio knipte en vervormde hij de speelgoeddieren en stelde nieuwe soorten samen. Als ware hij God zelf die de wereld een beetje wilde opfleuren. In kleur en combinatie grappig en aandoenlijk. Gelijkertijd ook echter bizar en verontrustend: deze nieuwe dieren hebben geen levenskansen.

Het is dit 'op het verkeerde been zetten' dat het werk van Drost kenmerkt: is het enkel spielerei of wordt de toeschouwer hier belerend toegesproken.

one hour exposition - trivandrum india - 1997

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Als onderdeel van zijn werkperiode als Artist in Residence in het International Centre for Cultural Development in Trivandum (India) werd door de organisatie een tentoonstelling ingeroosterd. Drost had hier zo zijn eigen ideeën over: de kunst die hij had gemaakt kwam voort uit (speelgoed-)winkels aan de straat, dus moest ook zijn werk terug 'aan de straat'. Zo ontstond het idee van de one hour exposition. Hij stelde aan de straatkant een rij van 12 houten laddertafeltjes tentoon, waarop aluminium afgietsels van de objecten die hij uit plastic speelgoedbeesten samenstelde. Als attractie voor de voorbijgangers werd een tombola georganiseerd: er konden loten getrokken worden. Een spektakel waar zijn collega-residence-kunstenaars zich volop mee verbonden. De prijzenpot bestond uit plastic speelgoed diertjes, al dan niet door Drost opnieuw samengesteld.

kikker & olifant

Op zekere dag werd de residence artists medegedeeld dat het een feestdag was. En daar horen gebruiken bij. Een van de gebruiken zou zijn dat mensen zich vermomden als goden. En het leek Cor en Mohana - de residence leiders - wel een goed idee dat enkele van hen daaraan mee zouden doen. Voordat Drost het besefte zat hij met een schaamlap op een stoel en werd groen beschilderd. Als kikkergod de straat op en 'het volk vermaken'. Nou, plezier hadden ze. Hadden ze allemaal!

Een andere dag: weer feest. Processie door de buurt. Met olifanten...

terug naar archief