Bart Drost

vanaf de straat - galerie de natris

• 
• 
• 
• 
• 

een zomers experiment

Galerie de Natris was van 20 april tot en met 6 september 2020 gesloten voor publiek en ging een nieuw tentoonstellingsexperiment aan: om de twee weken één kunstwerk in de galerieruimte, te zien vanaf de straat.

Wim de Natris nodigde beeldend kunstenaars Bart Drost en Henriëtta van de Westelaken uit om van 20 april tot en met 6 september ieder vijf maal om de beurt één kunstwerk te plaatsen in de gesloten galerie .

Voor Drost vatte dit op als een uitdaging om grote meerdelige olieverfschilderijen uit de jaren 90 - nog niet eerder ten toon gesteld - op een nieuwe manier te presenteren: niet hangend aan de wand, maar los staand in de ruimte. Het schilderij als zelfstandig beeld. En het werkte wonderwel!

24 augustus t/m 06 september - het blauwe broekje

• 
• 
• 
• 
• 

het blauwe broekje
olieverf op doek, 12 delen, 250x230 cm., 1997.

In 1996 maakte Bart Drost met zijn gezin een reis in Afrika. Op een mooie dag wandelde hij met zijn dochter van vijf door Nairobi. Daar en toen werd hij zich van het ene moment op het andere bewust dat hij een kleur heeft. Hij voelde zich voor de eerste keer in zijn leven wit. Witter dan wit.

Vanaf dat moment duiken in zijn schilderijen gekleurde mensfiguren op. Eerst lichtbruin en donkerbruin. Later ook oudroze, blauw of groen.

27 juli t/m 09 augustus - it wasn't me

• 
• 
• 
• 
• 
• 

it wasn't me

olieverf op doek, 12 delen. 210x270 cm. 1999.

In 1999 maakte Bart Drost een aantal groot formaat olieverfschilderijen onder de titel 'fresh paintings'. Eind van dat jaar stelde Museum Het Valkhof haar toenmalige projectruimte  beschikbaar voor zijn installatie 'Innocent  India'. 
Vóór de ingang van de zaal was een kleine onbenutte ruimte. Drost wilde er graag een van de grote schilderijen ten toon stellen. Maar helaas, het museum zei 'Nee. Projectruimte = projectruimte'.

Met veel plezier toont hij nu het bewuste doek in de ruimte van Galerie De Natris.

29 juni t/m 12 juli - the boy in the circle

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

the boy in the circle

olieverf op doek, 12 delen, 220x300 cm. 1999/2020.

Tijd en omstandigheid hebben altijd weer grote invloed op de impact en de beleving van een kunstwerk.

Het is 1999. Een advertentiefoto in een dagblad toont een jongen die op het strand met een stok een cirkel tekent in het natte zand. Aanleiding voor Bart Drost om - snelsnel - the boy in the circle te schilderen. Als het doek klaar is mist de kunstenaar iets en hij voegt drie oranje panelen toe met daarop twee reikende armen.

Toen Drost in 2017 besloot een groot aantal van zijn schilderijen te vernietigen ontsprong the boy in the circle de dans. De oranje panelen evenwel zijn verdwenen.

Als in de coronatijd van 2020 een cirkel om je heen trekken welhaast een maatschappelijke plicht geworden is  en er weer heftige discussies over wit en zwart oplaaien, besluit Drost om het schilderij weer in ere te herstellen en plaatst het als eigenstandig kunstwerk op houten staanders in Galerie de Natris.

01 t/m14 juni - I was a good kid

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

I was a good kid

olieverf op doek, 15 delen, 210x450 cm. 1999.

vogel, papiermaché, acrylverf, 90x25x30cm. 2000.

Dit werk werd in 2005 als installatie uitgevoerd bij het CBKG in Arnhem. Aanleiding tot het werk was een advertentiefoto in een dagblad: een groepje jongens verzameld rond een kampvuur. Een jongensdroom die wordt vermorzeld door de commercie. Het was reclame voor een bank, of voor een verzekeringsmaatschappij.

"Bart Drost beseft op zijn minst een ding: dat je de ruimte waarin je tentoonstelt als kunstenaar moet benutten," schreef Eric de Kuyper, schrijver, cineast, publicist in 2005 over I was a good kid. Voor de tentoonstellingsreeks Vanaf de Straat heeft de kunstenaar de oorspronkelijke installatie zo weten te versoberen, dat zonder afbreuk te doen aan het oorspronkelijke kunstwerk, de ruimte van de galerie ten volle is benut.

De idylle van jongens rond een kampvuur wordt ruw verstoord wanneer dat kampvuur een dode merel blijkt te zijn.

04 t/m 17 mei - what difference a hat makes

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

What difference a hat makes

Installatie, multiple, zeefdruk op karton, mixed media, afmetingen variabel 1997-2020.

In 1997 realiseerde Bart Drost in opdracht van Van Dalen Schoenen promotiemateriaal, waaronder het 'Decembermannetje', een multipel in een oplage van tachtig dat gedurende de decembermaand bij wijze van promotie in alle etalages van de winkelketen kwam te staan. Het mannetje droeg afwisselend drie hoofddeksels: een sinterklaasmijter, een kerstmannenmuts en een eindejaarsvuurpijl.
Na afloop kwamen een groot aantal Decembermannetjes terug naar het atelier en in 2000 maakte hij in het kader van de reeks Godsgeschenken in de Grote Kerk van Veere voor deze mannetjes ieder een eigen hoed, met de gedachte 'What difference a hat makes'. Anders gezegd: 'Kleren maken de man'.

In 2020 maakte Drost in het kader van het project ZINBEELDEN het korte filmpje 'What difference a hat makes' waarin de mannetjes de hoofdrol spelen.

Nu staan de mannetjes in de ruimte waar modeontwerpster en hoedenmaakster Loes Moezelaar van 1980 tot 1994 haar atelier/winkel had.

het kunsttransport

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Vanaf het atelier van Bart Drost is het ruim een kwartier lopen naar Galerie de Natris. Het was een mooie zomer. Én in de kelder van het atelier stond nog een oud boodschappenkarretje. Van het een komt het ander...

Terug naar archief