Bart Drost

De tekeningen van Bart Drost zijn vanwege hun sterke lijngebruik bij uitstek geschikt voor werk in opdracht: zandstraalwerk op glas, de eenvoudige vormen lenen zich voor tapijtontwerpen, zijn kleurrijke schilderingen zijn een goede basis voor zeefdruk. Veelal vormt de grote verzameling van tekeningen en schilderingen die hij in de jaren heeft gemaakt de basis van de beelden die hij bij opdrachten invoert. Hij combineert dan tekeningen, delen van schilderingen en komt zo tot het verhaal dat bij de opdracht past.

De Stichting Roze Woensdag heeft De Roze Voorloper als symbool in het leven geroepen om personen die iets extra's betekenen of gedaan hebben voor de LHBT-emancipatie, in het zonnetje te zetten. Een Roze Voorloper, is iemand die zich inzet voor de sociale acceptatie van LHBT's in Nederland of daarbuiten en dat doet op een 'gewone' manier, bijna in het voorbijgaan, nonchalant te noemen.

In 2013 is de Roze Voorloper voor autocoureur én geboren Nijmegenaar Mike Verschuur. Verschuur ontvangt de prijs dit jaar omdat hij als prominent sporter homoseksualiteit zichtbaar maakt en voor velen een inspiratiebron is. "Als coureur moet alles 100 procent kloppen om goed te kunnen presteren. Sinds ik uit de kast ben gekomen, ben ik veel beter gaan rijden.  Er zijn trouwens meer coureurs in Nederland die homo zijn, maar die durven er niet voor uit te komen. Ze zijn bang dat ze hun sponsors kwijtraken of dat mensen anders naar ze gaan kijken. Gek, want de racewereld maakt er volgen mij geen probleem van,"vertelt Mike.

In de motivatie voor zijn ontwerp schrijft Drost:

In 2014 is de Russische LHBT*-sportfederatie is winnaar van de Roze Voorloper. De prijs wordt namens de sportfederatie in ontvangst genomen door Alexandr Agapov.

In de motivatie voor zijn ontwerp schrijft Drost:

het gaat over sport, winnen, medailles.
en dat medailles door alle takken van sport ( seksuele geaardheid) gewonnen kunnen worden.
het gaat over de spelen: de olijventakkrans als symbool voor universele waarden.
het gaat over de vierdaagse: de vierdaagse medaille is ook van de partij...
het gaat over overdaad: te veel van alles.
het gaat over protserigheid: al die medailles op die uniformen.
het gaat over rusland: de rode maan.
het gaat over kwetsbaarheid: medailles op de naakte huid."

De Maastrichtse kunstveramelaars Jeu en Netty Van St.Fiet zijn niet alleen verzot op hedendaagse kunst, maar zij zijn ook fervente carnavalsvierders. Daarbij stimuleren zij kunstenaars middels het geven van specifieke opdrachten. Zo verzochten zij Drost een nar te maken voor in de tuin. Drost ging aan de slag met potlood, was en klei en realiseerde tenslotte in het EKWC een levensgroot beeld met klatergoud glazuur.

In eigen beheer gaf schrijfster Karin Wassink haar eerste kinderboek uit: Streep: het verhaal over het struisvogeltje Streep. Ze is anders dan haar broertjes en zusjes maar laat zien dat je op een andere manier ook sterk kan zijn. Bart Drost maakte de illustraties, met inkt en acrylverf op bitumenpapier.

Het Valuascollege - een scholengemeenschap voor Havo, Atheneum en Gymnasium - in Venlo was op zoek naar een frappant nieuw beeldmerk aan de voorgevel van het voormalige St.Thomascollege.

Leidende motieven in het ontwerp van Drost zijn 'wijsheid' (de uil), 'liefde' (het hart) en 'geluk' (het klavertje vier). Hij zag deze symbolisch in rode, groene en gele neonlijnen weergegeven in de nieuwe glazen wand. De symbolen zouden beurtelings licht geven.

In een alternatieve uitvoering met blauw neonlicht komen de symbolen samen.

Als extra bedacht Drost een koekje voor bij de koffie...

Voor uitzendbureau Baanbrekers in Nijmegen ontwierp Bart Drost gezandstraalde glaspanelen. Uitgangspunt voor deze gezandstraalde tekeningen is een schildering op bitumenpapier uit 1992.

Onder de naam O'LUCCA introduceerde de Maastrichter ondernemer Ger van St.Fiet een door hemzelf ontwikkelde pinda-chocoladereep. Bart Drost maakte de tekeningen voor de wikkel, Ger schreef er een de woorden bij.

Voor de reclamecampagne ontwierp Drost tevens een aantal posters.

Bij de Vierdaagse van Nijmegen horen gladiolen. Van oudsher staat deze Zuid-Afrikaanse zwaardlelie (ofwel gladiool) symbool voor kracht en overleving. Het Romeinse woord gladio betekent 'zwaard' en daarnaast is gladio de afkorting van gladiator: de vechter, de overlever en de held. Wanneer gladiatoren in de tijd van de Romeinen een gevecht weten te winnen, worden ze door de toeschouwers bedolven onder gladiolen. Tegenwoordig is deze bloem een echte traditie bij de Vierdaagse en deelnemers die de finish over wandelen krijgen allemaal een gladiool: ze hebben het overleefd.

Bart Drost ontwierp in 2001 twee relatiegeschenken voor de gemeente Nijmegen: 'een bronzen mannetje met lauwerkrans dat trots zijn gladiool de lucht in houdt' en 'een keramisch bord met mannetje met lauwerkrans, gladiool en Waalbrug'. Het was de bedoeling dat de burgemeester deze geschenken tijdens de vierdaagseperiode zou 'uitdelen'.

Waarom de beide ontwerpen uiteindelijk niet in productie zijn genomen zal altijd een raadsel blijven...

In de zomer waarin de oleanders na lange tijd weer in bloei stonden werd het Amicus ende Amelius door Ger Kleis gezet in de Romanée en Renaissance Kanzlei en gedrukt op canabispapier op de Sub Signo Libellipers in een oplage van 60 exemplaren, die werden verlucht met zeefdrukken door Bart Drost. De uitgave verscheen in samenwerking met Galerie Witteveen en werd gebonden door Erik Schots.

De gemeente Nijmegen gaf drie regionale kunstenaars de opdracht om een idee/schets te maken voor een beeld ter nagedachtenis aan de 763 stadsgenoten die zijn omgekomen bij het geallieerde bombardement van 22 februari 1944. Onder hen waren 24 kinderen en acht religieuze zusters van de kleuterschool van de Sociëteit van J.M.J., die op deze plaats stond. De geallieerden lieten bij vergissing hun bommen op de stad Nijmegen vallen.

Drost baseerde zijn ontwerp op een van zijn schilderingen uit 1986 'de herder en zijn schapen': op de buitenplaats van het gemeentehuis plaatst hij een kudde van dertien levensgrote bronzen schapen, binnen in het gemeentehuis een geglazuurde tegeltableau met afbeelding van de schildering.

Uiteindelijk is de keuze toch niet gevallen op een van de drie schetsontwerpen, maar werd de opdracht verleend aan collega kunstenaars Henk Visch

De hoofdvertegenwoordiger van HEMA neemt op zijn vaak buitenlandse reizen telkens een relatiegeschenk mee. Bart Drost liet zich voor deze zeefdruk in map inspireren door wat bijna het handelsmerk van het warenhuis is geworden: de HEMA worst.

Van Dalen Schoenen Nederland verleende Drost de opdracht tot het maken van promotiemateriaal. Hij ontwierp diverse displays, een draagtas, neonverlichting en voor de maand december ontwierp hij een multipel in een oplage van tachtig dat gedurende de decembermaand bij wijze van promotie in alle etalages van de winkelketen kwam te staan. Het Decembermannetje (in de volksmond Meneertje Van Daalen) droeg afwisselend drie hoofddeksels: een sinterklaasmijter, een kerstmannenmuts en een eindejaarsvuurpijl.

Woonwarenhuis Tilders in Nijmegen gaf Bart Drost de opdracht een Auping bed geheel naar eigen inzicht te beschilderen.

Dit bed werd tijdens een actie ter ondersteuning van het Ronald McDonaldhuis in Nijmegen via een loterij aan de man gebracht.

Voor de ontmoetingsruimte annex kantine van de Dienst Groenvoorziening en Stadsreiniging in Amsterdam-Noord werd gevraagd de pui aan de straatzijde te vervangen door een kunstwerk in de vorm van een glaswand. De werkgroep Kunst Oude Stad heeft Bart Drost gevraagd vanwege zijn kracht de fantasie van het leven met humor en/of ironie om te zetten in beeld. De glaswand met gezandstraalde voorstellingen levert overdag een subtiele doorkijk naar buiten. ?s Avonds vraagt de wand aandacht vanwege twee neonfiguren die overdag een onderdeel zijn van het totaalbeeld.

In 1992 werd Bart Drost benaderd door het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag. De afdeling was gemoderniseerd en 'er was kunst nodig'. Aanleiding om juist Drost te benaderen waren de installaties die hij tot op dat moment  had uitgevoerd in de Persingse Kerk. De opdracht was open: Drost kon zijn fantasie?n en gedachten de vrije loop laten. Resultaat werd een ontwerp van 1 op 1 formaat, met als leitmotiv het gegeven dat 'ieder tenslotte zelf bepaalt wat hij laat zien'. De commissie was enthousiast. Maar hoe de benodigde pecunia (de kosten zaten met name in een wollen handgetuft vloerkleed van 30 x 1,20 meter) te organiseren? De initiatiefnemers van het Ziekenhuis toonden zich ware kunstenaars en middels originele initiatieven - er werden vierkante meters van het tapijtontwerp te koop aangeboden - werden de benodigde gelden tenslotte ingezameld. Als saillant detail mag genoemd worden het feit dat de interieurarchitecten categorisch geweigerd hadden om de kleur rood toe te passen bij de vernieuwing van de kinderafdeling...

Bart Drost maakt in 1986 in opdracht van de gemeente Nijmegen en het comité benedenstad een muurschildering over twee gevelwanden in het steegje tussen de In de Betouwstraat en de Eerste Walstraat in Nijmegen. De schildering is bedoeld om een periode van 5 jaar te overbruggen. In het smalle straatje voorziet hij de ene wand van tekst en flarden van blauwe abstracte vormen. De tegenoverliggende wand laat een structuur van groene bladvormen zien.

Bij de voorbereidingen  is ook het comité benedenstad betrokken, dat in de ontwerpfase het atelier van Drost bezoekt. Drost laat zich inspireren door elementen die in een stad onmisbaar zijn: 'groen', 'speelruimte' en 'lucht'. De wand met groene blaadjes markeert het Kronenburgerpark; de lichtblauwe figuren zijn de restvormen van jongensfiguren die Drost uit multiplex zaagde voor zijn tentoonstelling 'een voetbaldveld' in 1985. De groene kant 'overvol', de blauwe kant 'maagdelijk leeg'.

Tijdens de uitvoeringsfase dreigt een deel van de maagdelijk lege muur als het ware 'buiten beeld' te vallen. Drost ervaart dit als een manco in het ontwerp en hij besluit de tekst 'wie bouwt er nooit eens luchtkastelen' toe te voegen: een verzuchting, een hoop, een wens. Dat we blijven geloven in de mogelijkheid dromen te verwezenlijken. Deze toevoeging werd door de opdrachtgever aanvankelijk geweigerd, zie onderstaande notities.

De schildering wordt door de jonge graffiti-gemeenschap in Nijmegen daarentegen goed ontvangen en ze besluiten er niet overheen te spuiten. Met het verstrijken der jaren echter wisselt de graffiti-groep van samenstelling en voegen onverlaten hun eigen symbolen/teksten/graffiti aan de schildering toe. Om de pakweg 5 jaar restaureert Drost de muur met de blaadjes en laat - als ware het klimop - de blaadjes welig over de illegale schilderspraktijken heen groeien.

In 2011 gaf de gemeente Nijmegen Drost de opdracht een toevoeging aan de schildering aan te brengen. Sedertdien bevolken een aantal spelende kinderen de wand waar de tekst op staat.

-------

Wat er aan vooraf ging....

Uitvoering en oplevering van de muurschildering ging het niet van een leien dakje, getuige uitsnedes uit  Drosts privé-correspondentie met B, zijn Duitse boezemvriendin:

Nijmegen  12/6/86           

-- Maandag aanstaande begint het schildersbedrijf aan de voorbehandeling van de muren. Donderdag breng ik de Blauwen er op aan. Dus dat gaat door. Alles volgens plan. De week erop komen de Bladeren aan de beurt. Ik hoop dat het karwei over twee weken geklaard is. Misschien goed om eens een tijd de kurk op de fles te houden. Dat is zeker raadzaam zodra ik de muurschildering ga uitvoeren. Immers op een 10 meter hoge steiger moet je niet wankelen!

Nijmegen  17/6/86                                  
-- Zo meteen ga ik naar de muren kijken. Het bedrijf is vandaag begonnen. Met een smalle steiger en dat is lastig. Nu heb ik steeds hulp nodig bij het verplaatsen ervan.

Nijmegen 26/6/86                        
-- De muur.  Alle blaadjes staan er nu op. 6 dagen werken, 8 uur per dag. Het is wondermooi geworden. Morgen komen de Blauwen erop. En zaterdag de tekst. Die is nieuw, want er moet iets bij. Bijna niemand weet er nog van want het staat niet in het ontwerp. Er komt op de muur te staan:    

        
wie bouwt er
nooit eens
luchtkastelen

In gouden letters. Een aardige schildersjongen doet dat voor me. F150,-. Zwart. De muurschildering krijgt een officiële opening. Voor de kinderen komt er een luchtkussen. Om in te springen. Een plastic kasteel van 4 x 4 meter. F225,-. Op woensdagmiddag. Mét limonade!

Nijmegen 1/7/86                    
-- De muurschildering! Er is een heel gedoe omheen gaande. Een rel! De buurtcommissie en de gemeenteambtenaar kunnen niet verdragen dat ik een tekst op de muur heb geschreven. En het aantal Blauwen zou niet voldoende zijn. Vanmiddag heb ik met hen gesproken op het gemeentehuis. In één uur tijds ben ik wel 12 keer enorm kwaad geworden. Het komt er op neer dat zij vinden dat het afgeleverde werk te zeer afwijkt van het ontwerp. Dat vind ik natuurlijk  helemaal niet. Ik heb hen gezegd dat als ze het werk niet goed vinden, dat ze mij dan maar geen honorarium moeten uitbetalen. Er zal zich nu een commissie over dit alles gaan buigen. Door al dit gezeik is de 'opening' nu ook uitgesteld. Als het moet dan huur ik zelf wel op een goede dag een luchtkasteel. Dan geef ik privé een feestje voor de kinderen. Tiswat. En dat terwijl de muren mooi, helder en zuiver zijn. Maar hoe ze er nu mee omspringen, dat is werkelijk schandalig. 'wie bouwt er nooit eens luchtkastelen'?

Nou ik wel! Hoe dan ook, het is goed dat ik dit werk gemaakt heb. Ik weet niet hoe dit alles af zal lopen. Het zal me ook een rotzorg wezen. Ze zien maar. Ik heb naar mijn maatstaven de opdracht goed volbracht. Genoeg hierover. Ik heb vandaag acht dia's genomen van de muren. Alles ligt dus vast.

Nijmegen 16/8/86                       
-- Gisteren ben ik op het gemeentehuis geweest met (alweer) een gesprek over de muurschildering. De commissie zeurt maar door. Ik ben zo duidelijk als maar zijn kan. Is de muur volgens hen niet goed, dan betalen ze maar niet uit! Afijn. Ik merk dat ik sterk in mijn schoenen sta.

Nijmegen 18/10/86          
-- De gemeente betaalt de muurschildering!

De schilderingen van Bart Drost lenen zich uitermate goed voor omzetting in zeefdruk: bhet zijn - plat gezegd - kleurplaten. De zwarte inktlijnen beheersen het beeld, blijven zichtbaar doorheen gesso en acrylverf. Drosts beeldtaal is direct en zonder poespas. Hij geeft zonder omhaal vorm aan een idee. In opdracht vanuit velerlei invalshoeken (bedrijfsleven, kunstwereld) heeft hij afgelopen jaren vele zeefdrukken doen vervaardigen. Het drukproces geeft hij uit handen, de kleurscheidingen levert hij in detail aan.