De Kluis/Deep Inside
Verheft uw harten!
In de katholieke kerk in deprovinciestad waar ik opgroeide werd van de ene op de andere dag de Latijnsemis vervangen door een Nederlandse versie. Om ons dichter bij God te brengen,denk ik. Ik herinner mij een van de zinnen die door de priester gesproken werdom het Eucharistie Gebed mee te beginnen: ?Verheft uw harten? en dan moestenwij zeggen ?Wij zijn met ons hart bij de Heer?. Kijk, dat wisten wij vanuit hetLatijn natuurlijk nog niet?
Hieraanmoest ik denken, terugkijkend op de tentoonstellingenreeks De Kluis/Deep Inside in het Centrum BeeldendeKunst Nijmegen. Zo?n centrum heeft tot taak een podium te zijn waar ervaringenmet kunst kunnen worden opgedaan en doorgegeven. Toen ik mij in het voorjaarvan 2008 aanbod als ?gastconservator? voor projectruimte De Kluis in het pandvan de voormalige Nederlandse Bank was dit echter niet mijn belangrijkstedrijfveer. In mijn ogen zijn de bezoekers van het CBKN zo?n beetje als degelovigen in de kerk: zij weten over het algemeen wel waarom zij komen enhebben kun hart al bij de kunst. De reden waarom ik mij meldde was het fenomeende kluis zelf: geen daglicht, indrukwekkende stalen deuren, een oorverdovendestilte. Fantastisch is ook de gang rondom de kluis heen.
Dezeven kunstenaars in dit boekje hebben onder de werktitel De Kluis/Deep Inside ieder een project uitgevoerdin deze kluis. Wat wilde ik toen in hen vroeg om vanuit hun persoonlijkeidee?n- en gedachtewereld iets te doen met deze ruimte die al zoveel kracht enkarakter van zichzelf heeft? Natuurlijk had ik bij elke kunstenaar zelf al eenbeeld van wat het zou kunnen worden. ik had niet voor niets juist hem of haaruitgenodigd! Maar mijn beeld telde hier niet: ik wilde graag dat dezekunstenaars alle vrijheid kregen om op hun eigen wijze te werk te gaan, dat zijin de kluis een plek zouden vinden waar zijn hun spirituele en immateri?lewaarden een tijdelijke toevlucht konden bieden. Mijn taak was het om devoorwaarden hiertoe te scheppen en te garanderen.
Dekluis als bewaarplaats voor zaken van onschatbare waarde heeft een seriebijzondere presentaties opgeleverd: de kunstenaars hebben de kluis nietgespaard! Als je goed luistert kun je de muren zo nu en dan horen zuchten vanopluchting, blij als zij zijn dat de kluis zijn zware deuren niet geslotenhield. Kunst past niet verborgen achter deuren, maar verdient openbaar gemaakt, gedeeld en gevierd te worden.elke kunstenaar heeft mij telkens weer blij verrast. Hier past een dankjewel:met hun hart en ziel zit het wel snor.
Bart Drost, juni 2009.