Bart Drost

beelden van Bart Drost in De Prins van Leeuwarden

Beeldend kunstenaar Bart Drost maakt helder en opgewekt werk. Hij gebruikt primaire kleuren met overwegend zwarte contouren. De speelse voorstellingen bevatten dieren of voorwerpen, die in de belangstelling van kinderen liggen. Het eenvoudige geluksgevoel staat centraal. Een kleine jongen zien we steeds terugkeren. De figuren stralen een soort kinderlijke zuiverheid en onschuld uit, maar ook soevereiniteit.

Drost realiseerde naast zijn schilderijen een groot aantal monumentale opdrachten in verschillende technieken. Hij werkte met gezandstraald glas, maakte tapijtontwerpen, schilderingen op groot formaat bitumenpapier, tegelvloeren en - recentelijk - keramische beelden. De kunstenaar maakte in 1989 al een tegelvloer van 2800 handgevormde en beschilderde tegels voor een kerk in Persingen (bij Nijmegen). Dit werk getiteld 'het grote avontuur' was een neerslag van ongeveer tachtig schilderingen.

Gedroomde kinderwereld

In december 2000 realiseerde Bart Drost voor het eerst een groep keramische beelden in het Europees Keramisch Werk Centrum in Den Bosch. Dit werk vormt in combinatie met een aantal groot formaat schilderijen de basis voor de tentoonstelling 'The Golden Boys Party' in De Prins van Leeuwarden in het Princessehof. Tijdens de opening werd hij geïnterviewd door Cees van 't Veen. Bart Drost vertelde aan het publiek waarom hij met klei wilde werken:"Ik wilde heel spontaan beelden maken, het liefst zonder van tevoren te tekenen. Direct met het kneden van de klei is het uiteindelijke verhaal ontstaan. Ook voor deze beeldengroep is het jongetje weer het uitgangspunt. Het mannetje realiseert zich dat elke periode een einde heeft. Het feestje is een feestje, en daarna... is het weer over".

Het werk van Bart Drost is niet autobiografisch. De kunstenaar toont een gedroomde kinderwereld, een wereld van: zó had het kunnen zijn! Ook al wordt het seksuele niet verborgen, Drost laat een maagdelijke wereld zien.

Goudsculpturen

De tentoonstelling toont onder andere sculpturen van een vos, beer en allerlei kabouterachtige mannetjes in rijk goudglazuur. Het mannetje lijkt steeds verwonderd over zijn eigen lichaam. Zijn voet kijkt hem vrolijk aan in de vorm van een hondenkop, zijn penis blijkt een slak te zijn... Dit gouden verhaal speelt zich af op een felgroene tafel van zo'n elf meter lang. Ook het bedekken met een zo vet mogelijke goudglazuur heeft te maken met de kinderlijke neiging om zaken kostbaar te doen lijken.

Als ontnuchterende component maakte hij bij deze goudsculpturen drie realistische mensfiguren in een serieus kobaltblauw. De beelden worden getoond tegen een decor van grote oranje schilderijen, waarin Drosts mannetje veelvuldig terugkeert.

Combinatie met schilderijen

Het is de eerste keer dat er in de Prins van Leeuwarden ook schilderijen te zien zijn. Keramiek staat natuurlijk niet altijd op zichzelf. Veel beeldende kunstenaars gebruiken een aantal materialen om hun verhaal te vertellen. Het gebruik van keramiek kun je dan zien als een taal, maar uiteindelijk heeft een goede kunstenaar maar één uniek verhaal. De gouden beelden hebben te maken met een groter geheel, vanwaaruit ook de schilderijen ontstaan. Het kan heel interessant zijn om juist in een Nationaal Keramiekmuseum verbanden tussen keramiek en schilderskunst te laten zien.

In het werk van Bart Drost is de dagelijkse realiteit verweven met de innerlijke fantasie. Zijn kunst maakt je er van bewust dat je geen kind meer bent en het ook nooit meer zal zijn; en dat volwassen zijn niet meevalt! Als niet onbelangrijke bijkomstigheid is 'The Golden Boys Party' een tentoonstelling met een hoog gehalte aan esthetisch genot.

Ank Trumpie, Keramika 2001.

* * * * * 

'Keramische kabouters op gifgroene tafel'

In 'The Golden Boys Party' in de expositieruimte De Prins van Leeuwarden toont beeldend kunstenaar Bart Drost de gedroomde herinneringen aan zijn jeugd...

Dat wil niet zeggen dat de uitbundig in goud gedompelde keramische kabouters en teddyberen die op de grote cirkelvormige gifgroene tafel staan uitgestald om te zoenen zijn. Het vele goud en de fallussen verwijzen naar de eenzaamheid van de kleine prins. De mislukte gouden erecties van de kabouters en de dieren spreken voor zich. Handen en voeten zijn vervangen door onduidelijke uiteinden, zodat de knuffels niet in staat zijn te handelen of te gaan. Ook de gezichten ontbreken. Wat rest is een plat vlak, alsof het gezicht als een sneetje brood van de schedel is afgesneden. De beelden zijn niet vertederend, maar kil.

Drosts baksteenkleurige acrylschilderijen zijn minder cru van toon maar hun boodschap is dezelfde. Ze brengen een bange kleine prins in beeld. De blauwe keramische beelden, die staand liggend en zittend in een kring om de tafel staan, zijn alle drie triest ogende figuren die gelijkenis vertonen met de foto van de kunstenaar. De sombere ondertoon van de beelden is soms zo sterk dat de neiging groot is om snel weg te gaan, maar esthetiek weerhoudt je daarvan.

De perfectie waarmee Drost te werk gaat versterkt de dramatische lading van de beelden en maakt het verhaal bovendien breder dan de strikt persoonlijke ervaring. De kracht van het werk schuilt dan ook in de schoonheid die ontstaat door de beheersing van het materiaal.

Karin Feenstra, De Volkskrant 7 maart 2001

terug naar archief