Bart Drost

In 1985 ontdekte Bart Drost het Kerkje van Persingen, het kleinste dorp van Nederland. Prachtig gelegen in de Ooypolder, nabij Nijmegen. Het Kerkje werd enkel een maal per jaar gebruikt door de scouting en stond verder leeg. Koud, kil en verwaarloosd, maar een gouden plek, bezwangerd met een hoog 'zielegehalte'. Het zou Drosts eerste tentoonstelling worden die hij geheel op eigen kracht, initiatief en verantwoordelijkheid opzette. Het werd tevens de eerste in een reeks: zes jaar achtereen maakte Drost speciaal voor dit Kerkje een installatie. Het is niet bij het Kerkje van Persingen gebleven. In de loop der jaren heeft Bart Drost projecten gerealiseerd in diverse andere kapellen, kerkjes en kerken.

In de winterperiode worden er in de Grote of Pancratiuskerk in Emmen exposities georganiseerd die te verbinden zijn met de religieuze traditie.
De  commissie inspiratieplein nodigde - op zoek naar de nuances in een tot stereotiep geworden (geboorte) verhaal - Bart Drost uit om gedurende de kersttijd een tentoonstelling vorm te geven, die de titel kreeg: 'Spelen met Kerst'

Voor De Vishal en De Grote of St.Bavo kerk in Haarlem maakte Bart Drost de tentoonstelling 'jongens'.

In een tijd waarin mannen koste wat het kost jongens lijken te moeten blijven, mag een kunstzinnige beschouwing over dit thema niet ontbreken.
De kunstenaars in de tentoonstelling verbeelden in hun werk het leven, de belevenissen en de ervaringen van het jongen- c.q. man-zijn.
'Jongens' gaat over dromen en verwachtingen, over mogelijk en onmogelijk.
Over beelden die mensen in hun hoofd hebben.
En over het ontmantelen daarvan.

'Eens flink uitpakken en het verhaal in kaart brengen' was de opdracht die Bart Drost zichzelf gaf bij het samenstellen van de tentoonstelling 'verzamelde gedichten' in de kapel van Notre Dame des Arts. Daar waar hij de vrije hand krijgt en zich onbespied voelt komt Drost het beste uit de verf. In een niets verhullende bekentenis heeft hij werken uit de jaren 1983-2010 bij elkaar gebracht waarbij het jongensbeeld (ook nu weer) het poëtisch hart blijkt.

Drost draagt de tentoonstelling 'verzamelde gedichten' op aan de schrijver Gerard Reve, onder wiens invloed hij grenzen binnen zijn werk heeft durven slechten. 

Voor de tentoonstelling 'sometimes it snows in april' liet Bart Drost zich inspireren door een song van Prince. Een laveren tussen hoop, melancholie en vertwijfeling. Gaat niet alles altijd over 'liefde'? 

Een groot hart, samengesteld uit 23 tl-buizen op de vloer domineert de Kapel van Notre Dame des Arts. Aan de wanden Drosts schilderijen. Maar ze ogen anders: de felle kleuren die kenmerkend zijn voor zijn werk tot dan toe worden bedekt door een dichte witte nevel. Lijnen en kleuren veranderen in grijstonen. In zijn euforie is Drost weer eens uit de bocht gevlogen: ruim 100 van zijn werken heeft hij 'overgeschilderd' in transparant wit; slechts een 15-tal van hen kwam tenslotte in deze tentoonstelling terecht.

In de absis van de kerk spelen drie monitors de shortmovies 'verlangen', 'verlies' en 'gemis', rondom een klein flikkerend hart in felrode neon.

Kunstenaarsinitiatief Stichting De Achterstraat in Hoorn vierde in 1996 haar 11-jarig bestaan. Bart Drost werd uitgenodigd om dit feest actief beeldend luister bij te zetten. Voor 'The way we were' legde hij op de vloer van de Mariakapel hij een loper van 250 beeldmotieven in kleur, het equivalent van deze afbeeldingen in zwart wit hing hij kriskras aan de wanden. Tijdens de feestelijke bijeenkomst op 26 oktober 1996 verwisselde hij de afbeeldingen een voor een. De aanwezige genodigden waren getuigen van een transformatie in kleur. Het resultaat was een installatie een loper van 250 zwart wit beeldmotieven op de vloer en 250 identieke motieven in kleur aan de wanden.

Aandacht voor de decoratieve motieven in het werk van Bart Drost: vissen, bloemen, bladeren, sterren, zebrastrepen en rood met witte stippen. In reactie op de koude stenen vloer is gekozen voor getufte wollen vloerkleden. 'Zeven kleden voor Martijn': zes kleden van 200 x 200 cm. die samen het zevende kleed vormen. Ieder kleed wordt vergezeld van 1 kleurenfoto: een opname van het atelier van Bart Drost, waarbij hij alle wanden heeft gedecoreerd met telkens 1 van zijn motieven. In het atelier loopt, zit of staat een jongen.

Onder de titel 'Beelden van Jongens' toont Bart Drost in het Kerkje van Velp (bij Grave) een serie van negen monumentale beelden. De voorstellingen - silhouetten van jongens - stammen uit zijn eerste tentoonstelling Boom Blauw Bas in het Kerkje van Persingen (1985). De jongensfiguren, daar nog in lijn geschilderd op doek, bevrijdt hij uit het platte vlak en herschept hen tot driedimensionale beelden. Wonderlijk samengesteld, gezaagd uit twee platen hout en kruislings in elkaar geschoven. Een zwarte verflaag zorgt voor de nodige dramatiek en bedekt de naakte waarheid van multiplex en tekening.

De geschilderde bloemenwand in het kerkje verwijst naar de tentoonstelling 'Zeven kleden voor Martijn', die tezelfdertijd te zien is in het Kerkje van Persingen.

'Het grote avontuur'. Alle tot dan toe geschilderde werken op bitumenpapier zijn nu vertegenwoordigd in de kerk. Van elk schilderij zijn drie fragmenten gekozen; deze 500 fragmenten zijn aangebracht op handgevormde en -beschilderde vloertegels. 2.000 in zonnebloemgeel geglazuurde tegels completeren de vloer, die in los zand perfect in de kerk gelegd is. Na de tentoonstellingsperiode van 3 weken, is de vloer weer verwijderd en zijn delen ervan verspreid over diverse woonhuizen in Nederland, Engeland en Duitsland.

'Afscheid van een bang verleden': een gigantisch doek (1200 x 800 cm) domineert het interieur van het Persingse kerkje. Het doek is met de hand beschilderd met honderden kleine wormachtige figuurtjes in rood. 'De kerk is vol.' Op het altaar staat de foto van een kleine jongen die staat in de zee. Je kunt hem van een afstand niet zien, ondanks de lamp die op hem gericht is. Hij kan alleen waargenomen worden door de verrekijker die aan de ingang van het kerkje staat.

'Nieuwe Kleren voor de Keizer': het kerkje van Persingen is geen galerie en het ophangen van schilderijen niet gewenst, meent Bart Drost. Daarom heeft hij van zijn schilderingen kenmerkende elementen afgehaald en deze afbeeldingen in min of meer driedimensionale vorm uitgezaagd uit multiplex en beschilderd. Zo ontstaan objecten die letterlijk van de schilderingen zijn afgeleid.

'Voor mijn jongste zoon': centraal in deze tentoonstelling in het Kerkje van Persingen staat een carrousel van 12 zwarte paarden van papier-maché. Zij dansen rond een ijle zuil met bovenop een klein groen boompje. Een op doek geschilderde jongensfiguur, ingeklemd tussen twee glasplaten, een stokpaardje, een kroontje met gekleurde papieren blaadjes, een krans van kunstzijden narcissen en een ijzeren plaat met de tekst 'ik hou van jou' zijn de overige attributen.

Een doek van 800 x 800 cm. waarop naakte jongens in vrijmoedige poses geschilderd, beheerst de ruimte voor het altaar van het Kerkje van Persingen. Het doek is aan 2 berkenstammen opgehangen. 100 sportbroekjes zweven aan nylon draadjes. Op ieder broekje is in frisgroen boom blauw bas geborduurd. In en hoek van de kerk staat een basinstrument. In de andere hoek staat een gettoblaster die studie-oefeningen in basmuziek ten gehore brengt.

In 1985 'ontdekte' Bart Drost het kerkje van Persingen, het kleinste dorp van Nederland. Prachtig gelegen in de Ooypolder, nabij Nijmegen. Goed te fietsen vanaf zijn huis en zijn atelier.

Het kerkje bleek een gouden plek, bezwangerd met een hoog 'zielengehalte'. Zes opeenvolgende jaren maakte hij speciaal voor dit kerkje een installatie. In de loop van de jaren werd het kerkje van Persingen een geliefd tentoonstellingsoord. Er kwam verwarming, goede verlichting, een ophangsysteem. De boel is mooi opgeknapt, maar de ziel is er uit.

Er zouden meerdere kerkjes, kapellen en kerken volgen, waar hij telkens weer met volle overtuiging kunstprojecten heeft mogen realiseren.

In dit boekje een overzicht ervan over de periode  1985-2015.

uitgegeven in 2017

full color digiprint

64 pagina's, gelijmd

Euro 15,00

terug naar archief