Bart Drost

Het is 1985. In het kerkje van Persingen, vlakbij Nijmegen, buitelen op een enorm doek naakte jongens levensgroot in soms ondeugende poses. Drost schilderde hen als onderdeel van zijn installatie 'boom blauw bas'. Deze jongensfiguren komen de laatste jaren weer terug in Drosts werk. Op doeken aan een kapstok ('verzamelde gedichten', 2010), op kussens in de kerk ('jongens', 2015) en nu - ruim 33 jaren later - op glasplaten in de tuin van Alarm, het kunstenaarsinitiatief van Ans Verdijk in Beugen N.B..

13 april tot 23 september 2018 heeft Drost een compositie van 20 gezandstraalde glasplaten geïnstalleerd in de tuin van Kunstenaarsinitiatief Alarm in Beugen (NB). De platen leken net iets boven het gras te zweven. Ze zijn blijven liggen in weer en wind. Hoezeer het gras ook woekerde. Vijf maanden lang. Gras groeit glas.

Hoe gaat dat, als je de dingen hun beloop laat. En kunnen we dat eigenlijk wel? Kan iets groeien als het onderdrukt wordt? Zal het uitmonden in een strijd om het recht van de sterkste of zullen de begrippen kunst en natuur in elkaar over gaan?

Op 23 september 2018 werd dit project afgesloten met de actie 'de jongens gaan in bad',  waarbij Drost de glasplaten in een tobbe heeft gewassen, Ad van Rosmalen een gedicht voorlas, Pim Steinmann een verhaal vertelde, Lars Reen liederen liet horen en Anneke Smit een inkijkje gaf in 'badscènes in de kunstgeschiedenis'. Ook werd het 'zij-project' lijnentekenjongenstekenenlijnen gepresenteerd.

Gedurende vijf maanden lagen 20 gezandstraalde glasplaten in de tuin van ALARM. Elke 13e van de maand werd een serie foto's genomen. Hier in willekeurige volgorde van elke maand twee foto's.

De finissage van het project gras groeit glas kreeg als titel mee de jongens gaan in bad. Immers wanneer de boel moet weer schoon mee naar huis. In een tobbe ondergingen de glasplaten één voor één een fikse wasbeurt. Het werd wat ze wat in de kunstwereld ook wel 'een performance' wordt genoemd.

Voor dit project zijn de lijnen van de gezandstraalde tekeningen gezaagd uit vurenhout. Dat betekent dat elke glasplaattekening nu ook een ruimtelijke versie heeft. Een versie die bestaat uit losse onderdelen. Deze losse onderdelen kunnen samengevoegd worden exact als de zandstraaltekening, maar even goed kunnen nieuwe composities worden gelegd.

Terug naar archief