Bart Drost

Zorgcentrum/bejaardenhuis Nieuw Doddendaal in het centrum van Nijmegen heeft per 15 februari 2016 haar deuren gesloten. Gedurende de transitie van oud naar nieuw werden al geruime tijd  een groot aantal appartementen niet meer bewoond.

Bart Drost benaderde het management van Nieuw Doddendaal met het verzoek enkele appartementen beschikbaar te stellen aan beeldend kunstenaars. Deze zouden er dan gedurende de laatste weken dat er bewoners waren als 'artist in residence' nieuw werk kunnen maken. Een win/win situatie: er zou wat leven in de brouwerij van het bejaardenhuis komen en de kunstenaars konden zich laten inspireren door een omgeving die zo geheel anders is dan die van hun eigen atelier.

Deelnemende kunstenaars: Marcel Bors, Gabi Rets, Yvonne Halfens, Mirjam Rudolphus, Frank Ter Beek, Diederik Grootjans.

Drost over zijn bijdrage: " 'Er mag hier wel wat gebeuren', dacht ik. Dus bouwde ik decors van dromen. Van bewoners. Een kinderboerderij, de gouden koets. Toen van mijzelf: lekker lui in de zon, op een luchtbed op het water. Het kabbelt, je dobbert wat, de tijd verglijdt. Je vergeet het leven, het leven vergeet jou."

"Mevrouw M. was de eerste bewoner met wie ik sprak over mijn decor-project. We hebben samen even hier aan tafel gezeten en besproken op welke plek zij graag is/was/zou zijn. Of ik het paradijs voor haar kon maken?  Tja, waar dan te beginnen? Al gauw sprak Mevrouw M. over het dierenweitje, hier vlakbij in het Kronenburgerpark. Daar ging ze graag heen.

Oké, dan maken we een dierenweitje voor Mevrouw M. Reeën, dat was de eerste wens. Een dag later kwamen er geitjes bij, een bokje. Toen ze een volgende dag in haar rolstoel voorbij reed, kwam ze terug en voegde kippen toe. Oja, een dagje later ook kuikentjes. En een kat.

Op deze manier groeide het dierenweitje. In onze gesprekken hierover werd het dierenweidje langzaam maar zeker een kinderboerderij. Dus heb ik er twee kinderen bij gemaakt: een jongen en een meisje.  Al met al heeft het iets paradijselijks gekregen.

Mevrouw M. is onlangs overleden. Zij heeft het dierenweitje niet ?af? gezien, wellicht kijkt ze op dit moment vanuit haar paradijs en moppert ze een beetje over het feit dat ik toch geen paard meer gemaakt heb. Zij wilde dat nog graag, ik vond het te veel worden en te groot?"

"Meneer B. reageerde prompt enthousiast op het verblijf van kunstenaars bij hem op de gang. Zeer geïnteresseerd volgt zo'n beetje wat wij toch aan het doen zijn.

Op een dag heb ik hem bovenstaande tekst mee gegeven, zodat hij op zijn kamer nog eens kon overlezen wat mijn plannen waren in Nieuw Doddendaal. Wellicht zou hij dan een der dagen met een wens komen.

Opgetogen kwam hij terug. Inderdaad, hij had een wens. Maar deze wens was buiten proporties, vast en zeker ondoenlijk om te maken. Meneer B. wilde graag dat ik de gouden koets voor hem maakte. Nee, niet zo maar omdat dat een mooi ding is. Meneer B. heeft er zo zijn eigen verhaal bij: zijn Duitse vader is destijds genaturaliseerd tot Nederlander.

Omdat ik de eerste tijd behoorlijk druk was met het maken van het dierenweitje voor Mevrouw M. kwam de gouden koets nog niet aan bod. Wel had ik een tekening op A4-formaat in mijn kamer hangen. Toen Meneer B. deze tekening zag was hij prompt reuze enthousiast en blij: zijn gouden koets. 'Maar', voegde hij daaraan toe, 'u hoeft hem echt niet te gaan maken, want dat is veel te veel werk en veel te moeilijk'.

Als dan uiteindelijk de koets af is - goud en wel - is Meneer B. de koning te rijk. Helaas heeft hij niet vanachter het raampje van de gouden koets kunnen zitten zwaaien: een val en een lichte longontsteking hadden hem geveld."

Toen ik dan - in de vijfde week - de sleutel van mijn derde kamer had gekregen en het appartement binnen ging, sloeg het roer om: ik wilde geen decor meer maken voor een ander, niet nog eens leuk knippen en plakken.  Het was nu tijd voor mezelf.

Werken in een bejaardenhuis, zeker wanneer dat huis langzaam maar zeker ?leeg loopt? verzet je zinnen en gedachten: de dood is wel heel aanwezig.

Deze kamer is de weg-eb-kamer, het ultieme decor dat ik mijzelf toewens:

?loom, languit op een luchtbed, lekker in de zon verglijdend in de einder? "

terug naar archief